اقتصاد

اقتصاد در ولایت نیمروز:

ولایت نیمروز یکی از محدود ولایاتی  است که از طریق راه ترانزیتی به کشور همسایه متصل هست و خود این امر باعث کار یابی برای مردم این ولایت میباشد.

از روی دیگر یکی از منابع درآمد مردم ولایت نیمروز کشاورزی میباشد که بخش عمده زراعت  محصولات همچون گندم وجو میباشد.

از روی دیگر:

هند، ایران و افغانستان موافقت‌نامه توسعه بندر چابهار در تهران را امضا کردند. این موافقت‌نامه، یکی از مهم‌ترین گام‌های است که این سه کشور در راستای تقویت همکاری‌های مشترک اقتصادی منطقوی برداشتند افغانستان، اما به عنوان یکی از اقتصادهای ضعیف در منطقه، امیدوار است تا از طریق تقویت همکاری‌های مشترک اقتصادی – ترانزیتی رمقی تازه به اقتصاد ناتوان‌اش ببخشد و زمینه را برای توسعه بیشتر تجارت و کاهش وابستگی به منابع مالی جهانی، فراهم سازد.

چابهار، به لحاظ سیاسی و اقتصادی، ظرفیت تبدیل شدن به یکی از مهم ترین قطب‌های ترانزیتی در منطقه را دارا است. روابط نسبتا کم تنش سیاسی بین سه کشور دخیل در این پروژه و مؤثریت اقتصادی آن، اجرایی شدن این پروژه را بیشتر از هر زمان دیگر ممکن ساخته و بدون تردید، می‌تواند باعث تغییرات شگرف در مناسبات سیاسی منطقه شود.

اهمیت چابهار برای افغانستان

همواره یکی از دغدغه های جدی افغانستان دسترسی به بنادر آبی بوده است. افغانستان تا فعلا از طریق بندر کراچی و بندر عباس به آبهای بین المللی وصل می شود. این دو بندر، خصوصا بندر کراچی، به دلیل همکاری نکردن پاکستان، هزینه حمل و نقل و دسترسی به بازارهای جهانی را به صورت چشم گیر افزایش داده است.

چابهار، در مقایسه با بندر عباس ۹۰ کیلو متر و در مقایسه به بندر کراچی ۷۰۰ کیلو متر به مرکز افغانستان نزدیک تر بوده و هزینه هر کانتینر اموال از این مسیر، بین ۵۰۰ یا ۱۰۰۰ دلار کاهش خواهد یافت. از این منظر، چابهار، ارزان ترین و نزدیک ترین مسیر ترانزیتی برای دسترسی افغانستان به آبهای بین المللی و وصل شدن به مسیرهای ترانزیت جهانی است.

بر اساس آمارهای موجود، نزدیک به ۸۰ درصد تجارت خارجی افغانستان با پاکستان و از طریق بندر کراچی صورت می‌گیرد. این وابستگی چشم‌گیر تجارت خارجی افغانستان با پاکستان و مسیرهای ترانزیتی تحت کنترل این کشور، آسیب پذیری‌های بی شمار اقتصادی و سیاسی برای افغانستان خلق کرده است.

این دو کشور در سال ۲۰۱۲ موافقت‌نامه مشترک ترانزیتی به امضا رساندند که بر اساس آن باید سهولت‌های لازم برای تجارت و ترانزیت بین دو کشور فراهم می‌شد. اما پس از این موافقت‌نامه، کوچکترین اقدام در راستای فراهم کردن سهولت از جانب پاکستان انجام نشد و پاکستان همچنان به ایجاد موانع در مسیر تجارت افغانستان ادامه داد.

از این جهت، چابهار، بر علاوه صدها میلیون دلار حق ترانزیت به افغانستان، وابستگی تجارتی – ترانزیتی افغانستان به پاکستان را کاهش داده و افغانستان را قادر می‌سازد تا سیاست تجارت خارجی‌اش را با میزان وابستگی کمتری به پاکستان طراحی کند.

البته، چابهار به هیچ وجه به معنی منزوی ساختن پاکستان نیست. پاکستان یکی از بزرگترین بندرهای ترانزیتی آبی منطقه (کراچی) را در دست دارد و سرمایه گذاری صدها میلیون دلاری چین در بندر گوادر، به اهمیت این کشور در مناسبات تجارتی و ترانزیتی خواهد افزود.

اما، بدون تردید، آنچه روشن است، چابهار، به کاهش کنترول پاکستان بر مسیرها استراتژیک ترانزیتی و متنوع سازی مسیرهای تجارت و ترانزیت در منطقه می‌انجامد چابهار یک فرصت استثنایی برای بهبود وضعیت اقتصاد نا به سامان افغانستان فراهم می‌سازد. استفاده مناسب از ظرفیت چشم‌‌گیر نهفته در این پروژه، مستلزم آن است تا افغانستان با طرح جامع تجارت خارجی وارد معاملات تجارتی منطقه شود.

جدا از دریافت حق ترانزیت اموال، کاهش هزینه حمل و نقل و دسترسی ساده‌تر به بازارهای جهان، آنچه که برای اقتصاد افغانستان در دراز مدت اهمیت دارد، استفاده از مسیر چابهار برای افزایش صادرات اموال به هند، ایران، آسیای میانه و بازارهای جهان، جهت تشویق روند توسعه اقتصادی است.